Toen Kevin Hoogenveen (30 jaar) uit Moordrecht vorig jaar met zijn familie naar de Nijmeegse Vierdaagse ging kijken, zag oom André Pronk, het glunderende gezicht van Kevin. Kevin had zo’n plezier in de sfeer van de Vierdaagse dat André spontaan aan hem vroeg:” Kevin, zou je ook niet eens de Vierdaagse willen lopen, samen met mij?” Kevin dacht dat zijn oom een grapje maakte, maar het was serieus bedoelt en zo is het begonnen.

Tante Marjon Hoogenveen had de Vierdaagse al 4 keer gelopen en oom André Pronk had hem 1 keer eerder gelopen, zij konden zich zonder problemen inschrijven, maar voor Kevin was het een ander verhaal. Op het moment van inschrijving zaten er dan ook 7 personen klaar met 13 computers/telefoons/ IPad en het lukte. De inschrijving was een feit.

Doordat Kevin visueel gehandicapt is, waren er wel een paar obstakels die nog moesten worden weggenomen. Zo moest er dispensatie komen voor de te lopen afstand  i.v.m. met deze visuele beperking en er moesten wandelbegeleiders komen. André en Marjon werden, zoals eerder al was voorgesteld, zijn begeleiders.  Getraind moest er natuurlijk ook worden. Ouders werden ook ingeschakeld en zo gingen zij aan de slag. De verste afstand die ze hebben gelopen met de trainingen was 36 km. De afstand die zij moesten gaan lopen in Nijmegen is 4 x 40 km.

Behalve de voorbereidingen voor de benodigde kilometers in de benen, moesten er ook goede sokken en schoeisel komen, een heuptasje, en T-shirts die op de achterkant voorzien werden met de tekst over Kevin zijn gezichtsvermogen, zodat mensen er rekening mee konden houden. Die teksten, aldus bleek tijdens de Vierdaagse, nodigden wandelaars uit voor de meest mooie gesprekken met Kevin en André. Ook dat is de Vierdaagse! Wat niet mag/kan ontbreken is de band, die Marjon zelf heeft gemaakt, die Kevin en André met elkaar moest verbinden.

In Ede was er een vakantiehuis gehuurd en daar werd er voor ze gekookt, en voor ze gezorgd. Ouders gingen met de fiets richting omgeving van Nijmegen om plaats te nemen op de route alwaar ze weer voor de lopers konden zorgen. Eén keer, dat was in Groesbeek, zijn zij elkaar misgelopen.

Vanaf maandagavond gingen zij bijtijds naar bed want om 04.00 uur liep de wekker af. De start, vanaf de Wedren, was rond 06.30 uur. En hoe ging het onderweg? Kevin:” Lekker meezingen, wij houden van Nederlandstalige muziek, veel praten, met elkaar maar ook met andere wandelaars, maar soms zaten we ook in onze eigen bubbel.”  Een liedje wat dit jaar heel veel werd gezongen was Balja de Casalino. Bij Kevin zit het nu nog steeds in zijn hoofd. Is muziek belangrijk tijdens de Vierdaagse? Alle drie antwoorden ze volmondig met ja. Kevin: ”Dat kan je zo heerlijk oppeppen.” Wat ook leuk was onderweg dat sommige lopers hun begonnen te herkennen aan de teksten op de T-Shirts. Mooie reacties mochten ze in ontvangst nemen. De ‘beruchte’ Zevenheuvelenweg, (derde dag) viel ze enigszins wel mee. André: “De eerste was pittig, maar de rest viel wel mee.” Waren er nog andere moeilijke stukken om te lopen? Kevin:” De Pontonbrug, speciaal aangelegd door de militairen, dat was erg lastig lopen”.  Was het niet zwaar om in de enorme menigte Kevin goed te begeleiden? André:” Ja, je moet heel goed opletten en op tijd aanwijzingen geven.”

Iedere dag waren ze rond 16.30 uur binnen. Dan was het lekker uitrusten, paracetamolletje nemen, pijnlijke spieren insmeren, voetenbadje nemen en blaren behandelen. Moeder Elly was ‘de zuster’ :” Het viel mee hoor, het waren ‘bescheiden’ blaartjes.

Op de vierde en laatste dag stonden bij Malden ouders en familie klaar om Kevin, Marjon en André binnen te halen. Het enige wat even niet meewerkte was het confetti kanon, die blies precies de tegenovergestelde kant op.  En daar was dan het kruisje voor Kevin, het kroontje voor André en de zilveren medaille voor Marjon.

Toen Kevin aan de Vierdaagse begon heeft hij alles gewoon op zich af laten komen en zich overgegeven aan André.  Hij heeft genoten van de mensen, de muziek en de sfeer. Aan volgend jaar wordt nog niet echt gedacht:” Eerst dit laten bezinken, we zitten er nog vol van.”

Ze zijn trots, ook trots op elkaar. Kevin:” Het mooiste is om met elkaar binnen te mogen komen, dat is nóg belangrijker voor mij dan dat kruisje.”

En die band, die letterlijke band die er tussen Kevin en André was, was zo belangrijk. Zonder dat kon het allemaal niet, zonder vertrouwen kon het niet. Zonder vertrouwen is er ook geen band.

Natuur gaf ons een motor mee
van ’t allerbeste merk
Gaf ons een hart en longenpaar,
Gezond, gaaf, goed en sterk.
En een paar flinke benen,
een groot geluk op aard.
Wie die niet leert gebruiken
is niet zo’n motor waard (2x)

Wij lopen de Vierdaagse mee
vol levenslust en moed.
Als goede lopers blijven wij,
altijd op goede voet.
Want wij zijn één voor allen
en allen zijn wij één.
Zo willen wij door Neêrland
en door het leven heen(2x)

HZ