Maartje & Kine zijn zo langzamerhand vaste gasten in theater Swanla. Met de voorstelling Hoge Noot konden ze na de coronaperiode eindelijk weer in Swanla optreden voor een nagenoeg uitverkochte zaal. De stemming zat er vroeg in bij de vele gasten die voorafgaande aan de theateruitvoering gebruik hadden gemaakt van de heerlijke theaterschotel die Fred en de medewerkers van Swanla hadden opgediend.

Een wervelende show, een college door de geschiedenis van de (klassieke) muziek met het zoeken naar het antwoord op de vraag waarom wordt er nu muziek gemaakt. De rode draad door de voorstelling die begon met een citaat van Richard Wagner: Muziek begint, waar woorden eindigen.
In rap tempo komen o.a. Brahms, Tsjaikovski en Bach voorbij. Gelardeerd met ‘bewegende’ afbeeldingen die via een overheadprojector op een grote trommel werden geprojecteerd. Op zoek naar antwoorden op de eerder gestelde vraag.

Maartje met de accordeon en Kine met de viool zoals we ze kennen, maar ook wisselend op de piano en de bas. En niet te vergeten de tweestemmige samenzang. Perfect zoals zij ook hun eigen liederen zongen. Stil staan bij bekende muzikale hoogstandjes van de verschillende componisten en afgewisseld met allerlei grappen en grollen.

En waarom wordt nu muziek gemaakt? Een van de wellicht meest aansprekende voorbeelden die in de show een antwoord op deze vraag gaven is: Tears in Heaven. Geschreven door Eric Clapton nadat zijn zoontje uit het raam was gevallen. Zijn zoontje overleefde de val niet. Een schitterend nummer dat het intense verdriet van de schrijver zo goed weergeeft.