Zondag 4 mei was de Dodenherdenking in Moordrecht. Rond 19.30 uur verzamelden mensen zich om in een stille tocht naar de oorlogsmonumenten aan de Julianastraat te lopen.
Marc Boer, voorzitter van de Oranjevereniging, hield daar als eerste een korte toespraak. Daarna volgde het taptoesignaal, gespeeld door trompettist Koos van der Weide. Na de twee minuten stilte klonk het Wilhelmus.
Harmonie Kunst na de Arbeid speelde tussen de toespraken door diverse korte kerkliederen.

Wethouder Daan de Haas sprak in zijn toespraak over het feit dat er in oorlogstijd geen ruimte was voor het vrije woord, maar dat er toch mensen waren die hiertegen in verzet kwamen. Ook vandaag de dag staat dit vrije woord onder druk. Wat we soms lezen of horen – of dat nu op social media is of in de politiek – vraagt om voorzichtigheid. Woorden doen ertoe. Een democratie mag nooit de dictatuur van de meerderheid worden.

Ilse en Ecrin, twee basisschoolleerlingen, lazen een mooi gedicht voor.
Pieter Blonk, veteraan, hield een indrukwekkende toespraak, waarvan de eerste zin luidde: “Vrijheid begint niet op het slagveld, maar in de manier waarop we met elkaar omgaan.” Hij vertelde over zijn ervaringen, opgedaan tijdens zijn uitzendingen naar Afghanistan, en over de prijs van de vrijheid. Daarmee sloeg hij een brug naar gebeurtenissen van meer dan 80 jaar geleden.
Pieter: “Vrijheid is niet vanzelfsprekend – het is een opdracht, een erfenis, een verantwoordelijkheid die we samen mogen dragen.”

Als laatste van de sprekers las Ria Kuipers een mooi gedicht voor van een jongere.
Daarna werden de kransen gelegd en kreeg iedereen de gelegenheid om eer te betonen.

De titel van dit verslag komt uit het laatste gedeelte van de toespraak van Pieter Blonk. Daarop volgde nog een krachtig stuk tekst, hieronder te lezen:

Vrijheid is niet af.
Vrijheid is nooit vanzelfsprekend.
Vrijheid is wat wij er vandaag samen van maken.
Dus deel het.
Leef het.
Bewaak het.
Samen.
Want alleen dan blijft vrijheid bestaan.

HZ