In Nieuwerkerk aan den IJssel is op 4 mei met grote waardigheid en betrokkenheid stilgestaan bij de Nederlandse oorlogsslachtoffers. Een stille stoet van inwoners, veteranen, scholieren en vertegenwoordigers van maatschappelijke organisaties vertrok vanaf het Raadhuisplein richting het oorlogsmonument aan de Ringvaartlaan.

Bij aankomst bij het monument werd de taptoe geblazen, gevolgd door twee minuten stilte. Deze ingetogen momenten vormden het hart van de herdenking en werden in volledige stilte en eerbied ondergaan.

Na de stilte opende ceremoniemeester Hans Houtman de plechtigheid. Hij leidde het verdere verloop en gaf het woord aan de verschillende sprekers. Burgemeester Han Weber hield een toespraak waarin hij het belang van vrijheid en herinnering benadrukte. “We moeten blijven herdenken, omdat vrijheid nooit vanzelfsprekend is,” sprak hij.

Een bijzonder aspect van deze herdenking was de aanwezigheid van een internationale delegatie. Op uitnodiging van burgemeester Weber nam Axel Wohlgemuth, burgemeester van de Duitse partnergemeente Bückeburg, deel aan de plechtigheid. Hij werd vergezeld door Nicolas Leudiére, burgemeester van Sablé-sur-Sarthe, de Franse partnergemeente van Bückeburg. Ook burgemeester Wohlgemuth hield een toespraak, waarin hij sprak over de gezamenlijke verantwoordelijkheid om het verleden onder ogen te blijven zien en over het belang van verzoening tussen naties.

Na deze toespraak droeg kinderburgemeester Julie van Nieuwenhuijzen een zelfgekozen gedicht voor, waarmee ze op indrukwekkende wijze woorden gaf aan de gevoelens van de jongere generatie rond oorlog, vrede en herdenken.

Aansluitend legden de drie burgemeesters ieder afzonderlijk een krans bij het monument. Burgemeester Han Weber deed dit samen met kinderburgemeester Julie van Nieuwenhuijzen. Daarna legden ook burgemeester Wohlgemuth en burgemeester Leudiére ieder een eigen krans, waarmee zij hun respect betuigden namens hun gemeenschappen. Daarnaast legden ook diverse maatschappelijke organisaties uit Nieuwerkerk aan den IJssel een krans, als blijk van medeleven en betrokkenheid bij de herdenking.

De herdenking werd muzikaal omlijst door een lokale harmonie en afgesloten met het zingen van het Wilhelmus.

Met deze indrukwekkende ceremonie gaf Nieuwerkerk aan den IJssel niet alleen blijk van respect voor het verleden, maar ook van hoop op een toekomst in internationale verbondenheid en duurzame vrede.